mama’s kleine fotomodel!

Wat hebben we toch een beeldig kind... Zodra de camera (of waarschijnlijk degene achter de camera, meestal ikzelf! haha) in beeld is, verschijnt er een lieve lach op Lina haar gezicht. En zo ook als ze s’morgens in de wieg wakker word... eerst een nogal serieuse blik, gevolgd door een lach...ons kleine model!

Het lijkt of ze al helemaal is gewend... dat ze een camera gekke moeder heeft en zodra ze is leuks, liefs, geks of gewoon omdat ze er zin in heeft, haar moeder met dat grote ding boven haar hoofd staat... Maar ze vind het nog leuk, met nadruk op NOG. Wie weet draait ze over een jaar haar hoofd wel weg als dat ding weer voor haar neus staat....zo van NU is het wel genoeg mam! :)

Lina doet het allemaal erg goed... alleen heeft dat arme ding een behoorlijke verkoudheid opgelopen. Waarschijnlijk aangestoken door een van onze nichtjes, maar goed, ze is er gelukkig niet minder vrolijk door. Ik daarin tegen vind het zo sneu als ze weer een kleine hoestbui heeft en het echt van diep komt. Gister dus maar aan de neusspray (zoutoplossing) begonnen en hoop dat het snel over gaat!

Kwa eten gaat het ook aardig...alleen nog steeds een beetje zoekende naar de hoeveelheid. Nou ja, we moeten het gewoon op de zoveel dagen wat ophogen, want mevrouwtje heeft er gewoon niet genoeg aan. Ze heeft echt zelden wat laten staan en komt ze eerder als om de 4 uur, dan zit er weer een verhoging van de voeding aan te komen. je kan de klok er haast op gelijk zetten! Het lastige is wel, hoeveel mag ze nou eigenlijk hebben? Had gehoopt dat het consultatiebureau deze vraag gister kon beantwoorden, maar helaas belde  ze donderdag af (kan het consultatiebureau ook afbellen??). Maar goed, nu moeten we dus a.s woensdag en ben heel benieuwd. We weten dat ze goed groeit want een van ons staat regelmatig met haar op de weegschaal en als het klopt dan weegt ze nu rond de 3,5 kilo... Het gaat super dus!

Afgelopen Maandag hebben we Lina’s toekomstige snoepjesverkering ontmoet. Mijn beste vriendinnetje Angela is/was ook zwanger van haar eerste kindje en zodra we wisten dat het een jongetje zou worden, was het duidelijk... Lina’s eerste verkering! haha. Anyways... ze was pas half Februari uitgerekend en heeft niet eens van haar verlof kunnen genieten. Dit ging de 22e in en Maandag...ja maandag, 4 weken te vroeg is ze bevallen van een prachtige zoon, genaamd Mason

(2550 gram & is 46 cm). Ze waren er dan ook nog niet helemaal klaar voor... Natuurlijk moesten we even kijken en foto’s maken van dit binkie. Aangezien ze nog geen geboortekaartje hadden , heb ik deze disndag-ochtend gemaakt, met een van die foto’s die ik in het ziekenhuis had geschoten, ze waren er helemaal blij mee en ik dus ook! :)

Woensdag voordat we naar mijn ouders gingen (want ondanks dat ik op het moment niet meer zaalvoetbal, eten we toch nog elke wonesdag bij mijn ouders) zijn we nog even langs de kersverse ouders & Mason gegaan...we hadden nog wat kleine kleertjes gehaald en een cadeautje. Net als in het ziekenhuis was ook Angela haar zus, Chantal er met haar kleine man Marcus (geboren 10 december) en hun moeder. Voor de leuk hebben we de drie kleintjes naast elkaar op bed gelegd en een foto gemaakt... Van groot naar klein...En wie heeft weer de meeste lol? haha...

v.l.n.r: Marcus (10-12-2010) – Lina (19-12-2010) – Mason (24-1-2010)

Dat setje kleertjes wat ze aan heeft is van het franse merk Obaibi... Vorige week zaterdag ben ik met Kiki en mijn moeder even wezen shoppen in Amersfoort. Nou daar zit dus, aan het St Jorisplain een winkeltje van Okaidi/Obaibi. Nou ik dacht dat ik gek werd! Zulke lieve, zoete kleertjes, ik heb mijn ogen uitgekeken, echt TE gaaf! Ik kan die hele winkel wel leeg kopen, maar heb het bij 1 setje gelaten, welke 50% korting had. Ik ben echt gek op uitverkoop...maar goed ook want zo’n setje kleren (shirtje & broekje) kost gewoon 35 euries!! Ik bedoel voor een keertje is het leuk, maar zou het daar wecht niet bij 1 setje laten... Och, als ik het geld had! hihi. Amersfoort is zowiezo een super leuke stad om te winkelen en denk dat alle winkels daar wel te vinden zijn... de sfeer is gewoon ook 100 x beter als in Utrecht. Een aanrader dan en vergeet dan niet om even langs Okaibi te gaan...zeker de moeite waard, want helaas behalve de franse shop, waar ze ook niet in NL bezorgen, is er geen nederlandse online winkel :(

Alles verder prima aan deze kant... Sinds donderdag leggen we Betsie (ok Lina natuurlijk, maar op een of andere manier noem ik haar geregeld betsie, maar waar dat vandaan komt??) overdag in het ledikant op haar eigen kamertje.

Normaal lag ze overdag beneden in de wagenbak in de box, maar dat is nu verleden tijd als het aan mij ligt. Ze ligt nog wel een poosje te jengelen en moet geregeld naar boven op het speentje er weer in te ploppen. Maar het is voor een goed doel... anders wil madam straks helemaal niet in haar eigen bedje. Ook vanmiddag weer geprobeerd, maar na een half uur was ze weer wakker...na de fles van 16.30, was ze knock out en heb haar weer op bed gelegd, waar ze nu nog heerlijk ligt te tukken!

 

Dat was hem weer voor vandaag... eindelijk kan ik deze blogpost afronden!! Je moet weten dat het inmiddels als 17.36 is en ik vanmiddag om 14.00 hieraan ben begonnen, maar madam gooide wat roet in het eten. Dus nu net eerst even gedoucht en dan nu op naar de supermarkt! –see ya-